چای کیسه ای 35

تو خونه ما فصل ها چطور میاند.

پاییز : یا مامان خودش رب درست میکنه

        یا دنبال کسی که رب درست و حسابی درست میکنه.

زمستون : روشن کردن بخاری

بهار: تمیز کردن جاهایی که حتی یادت نمیاد وجود داشتند.

تابستون: قطع شدن اب و برق

خونه شما، فصل ها چطور خودشون رو نشون میدند؟؟

با تمام اینها، این فصل رو هم سر میکنیم

و در کنارش، یه چایی هم سر میکشیم

کانالهای یوتوب دوستداشتنی من ۲

یه بار این پست رو گذاشتم و با خودم گفتم از اونجایی که کانالهام زیاد شدند، باز هم بزارم.

پس اگه اون یکی رو ندید، از اینجا میتونید ببیند.

من موتور ام تو چطوری؟؟

سلام دوستان بیانی من. چه اونهایی که رفتند، چه اونهایی که هستند. احوالتون چطوره؟؟ من همون طور که گفتم موتور ام و در حال گاز دادن به این ور و اون ور هستم. بعضی وقت ها هم بنزین تموم میکنیم و میوفتیم رو تخت یعنی میرم پارکینگ یا میریم پمپ بنزین البته بعد اذان.

چای کیسه ای 33

فقط اونجای رمان خوندن که نویسنده بالاخره مشخصات کارکتر رو میده مثل رنگ مو.

مثلا من تو کتابخانه نیمه شب، شخصیت رو با مو های قرمز تصور کرده بودم که یهو نویسنده گفت مو هاش سیاه.

حالا بیا اون رو درست ش کن.

این هم تعریف و تمجید وی در موردش.

امسال، این کتاب رو دست یه دختری تو مینی بوس خوابگاه مون، دیدم. بهش گفتم خیلی کتاب خوبی و انتخابت درسته :)

اون لحظه فقط به این فکر کردم که اگه مشکلی داره، مشکل ش حل بشه.

حالا یکی دیگه.

فقط اونجای انمیشین/ انیمه نگاه کردن که شخصیت مورد علاقه ات مییره  یا حالا اخرش قول یه چیزی رو میدند که بعدا مشخص میشه ولی نه تنها قسمت و فصل بعدی نداره بلکه منبع ش فیلم نامه اش، نه ناولی نه بازی، هیچی. خودتی و خودت.

مثلا ما چند سال پیش انمیشین لولی راک رو نگاه میکردیم، اخر فصل دو، شخصیت مورد علاقه بنده، خودش رو فدا میکنه و میمیره، اخر فصل دو هم این نوید رو میداد که فصل بعدی در کار هست ولی اون فصل نه تنها نیومد بلکه هیچ کس یا هیچ چیز نیست که بگه خب بعدش چی :"

راستی، انیمه یوری در یخ، بقیه اش اومد؟؟؟

یکی دیگه هم بگم.

فقط اونجا که یه ساعت مونده به امتحان میفهمی که امتجان هم شفاهی و هم کتبی ولی تو برای کتبی ش اماده بودی.

بدتر شد که.

یکی هم شما بگید.

چای کیسه ای 32

خیلی وقت پیش که داشتم به صورت خیییییلی ناگهانی تلویزیون، شبکه استانی مون، سهند رو نگاه میکردم.

دیدم داره فیلم چینی های زمان 13 سالگی های من رو میده. البته مال امروزی هاش هم انچنان تغییر نکرده. حالا هرچی بزن بزن و پرواز با عناصر سنتی طوری بودش.

و کنارش ش زده بود بالای 16 سال و من دقیقا این شکلی بودم که داداش. من خودم. سوم ابتدایی میخوندم. از مدرسه میومدم خونه و در انتظار ناهار، میزدم شبکه دو، فیلم بزن بزن های بروس لی، جکی چان و فیلم چینی های این شکلی میدیدم. چی داری برای خودت میبافی ؟؟

یا من عاشق اینجور فیلم ها بودم یا اینکه برام فرق نمیکرد کی کی رو میزنه :/

الهی خوشبخت بشی.

الهی خوشبخت بشی.

این جمله رو خیلی شنید

ولی تا حالا از خودتون پرسیدید که من که خوشبخت هستم. منظورش چی؟؟

بیشتر افراد این جمله یا ارزو رو به ازدواج معنی میکنند و بیشتر مردم هم همین منظور رو دارند.

ولی اگه کسی نخواد ازدواج کنه یا خوشبختی رو تو ازدواج نبینه چی؟؟

شاید اونها در مقابل این جمله فقط یه لبخند مصنوعی بزن و تو ظاهر بگه ممنون ولی تو باطن این ارزو که از ته قلب اومده رو دفع کنه.

خب. نه، البته که نه.

من اینکار رو کردم و فقط برای یک لحظه احساس بدبختی تو زندگی عادیم کردم.

و از روز به بعد وقتی کسی بهم گفت، الهی خوشبخت بشی.

من تو ظاهر یه لبخند میزنم و میگم ممنون ولی تو باطن میگم تو درس و زندگی نه فقط در ازدواج.

در واقع نیروی مثبتی که برای من فرستاده رو دفع نمیکنم عوض ش به شکل دیگه ای از انرژی مثبت، تغییر ش میدم.

پس این نیرو ی مثبت رو حتی اگه به انرژی و این جور چرت وپرت ها ایمان ندارید، حداقل باطن اند پس ش نزنید.

چای کیسه ای 31

فقط اونجای ظرف شستن که تموم کردی و داری یه نفس راحت میکشی، که یهو نفس ت قطع میشه. چون پشت سرت رو نگاه کردی و دیدی که در قابلمه یا خود قابلمه رو نشستی:/

و اینجوری یاد میگرید که باید هر از گاهی اون هم وقتی لازمه پشت سرمون رو یه نگاه بیندازیم.

بیدار شید، من اومدم

سلااااااااااااام دوستان بیانی عزیزم. حال و احوال تون چطوره؟؟

چیکار ها میکنید؟؟ تابستون خوش میگذره؟؟

از الان اومدم تا روز هایی که نبودم رو جبران کنم.

پست هایی که قول داده بودم رو پست کنم و

پست هایی که همواره میزارم رو.

ممکنه یه تغییراتی در اینده در کار باشه.

با یه لحظه هم که شده خوشحال شید چون من اومدم خخخ.

میدونید باید به این تعطیلات وبلاگی میرفتم، خیلی خوب بود با اینکه میخواستم بیام

و پست بنویسم ولی باعث شد روی درس هام متمرکز تر بشم. شاید فقط تابستون ها اومدم وبلاگ!!

و همچنین احساس میکردم پستی که دارم مینوسم چرت و پرت هستش

و مثل لایو اکشن های مسخره دیزنی میمونه که انگار یه پستی نوشتم

و منتشرش کردم که بگم اره من هم پست مینوسم.

با این حال وبلاگ وینکس قراره پوستم رو بکنه:")

نه اینکه وبلاگ نویسی کار بدی باشه فقط از اینکه نمیزاره به بعضی از کار هام برسم، اذیت میکنه.

تابستون قراره سینمایی های جالبی بیاد و

ما هم میتونیم از خوندن نظرات مردمی که رفتند سینما و دیدند، کیف کنیم.

مثل سنمایی باربی که هم برای دوستداران باربی و هم برای دوست ندار های باربی توصیه شده،

سینمایی جدید حاج نولان که نولان گفته بعد دیدن ش قراره دهن تون باز بمونه و زبان تون قاصر خواهد بود.

دو تا شون هم قراره تو یه روز اکران بشند خخخخ.

سینمایی جدید پیکسار به اسم عناصر، اینبار رفتند سراغ " اگه عناصر احساس داشتند".

انگار قبلا بازی بوده یا از یه بازی الهام گرفتند.

روز اولی که اسم ش رو دادن بیرون، یکی تو کامنت های ایستا اون پست، نوشته بود که

" من میدونم که آواتار میتونه دنیا رو نجات بده. اوا، اکانت رو اشتباه اومدم". بامزه بود خخخخ.

لایو اکشن پدرم مون رو دراورد پری دریایی از دیزنی هم بالاخره قراره دیجیتال ش بیاد

تا ما هم نگاه کنیم، وقتی نگاه کردم، یه پست کلی برای ش مینویسم.

ولی عوض ش سینمایی دوم مردعنکبوتی مایلز قرار نیست به این زودی بیاد.

بیاد یا نیادش مربوط نیست چون من باید بیشتر اسپایدر من ها رو نگاه کنم بعد این یکی رو:"""

دیگه نمیدونم چی ها قراره به زودی یا تو این تابستون بیاد.

تو فکر اماده شدن برای امتحان ارشد هستم ولی به نظرم یه دو سالی لازم دارم .

چون از یه طرف من راضی نیستم بدون شغل و درامد وارد این مرحله بشم

و از طرفی باید منابعی دیگه هم لازم باشه، بخونم. خب دردسر یکی، دو تا نیست که.

از یه طرف هم مجبورم به خاطر ور داشتن های واحد های کم، یه سال بیشتر بخونم،

از یه طرف دیگه اصلا نمیخوام ترم تابستانه رو ور دارم. ولم کنید.

خب فعلا بعدا میبینم تون :*

چه خبر از شما؟؟

سلااااام. چطورید؟؟ با ماه رمضون و درس ها چه میکنید؟؟ نماز و روزه تون قبول حق باشه. انشالله به چیزی که میخواید و لایق شید برسید. فکر کنم احساساتی شروع کردم. میخواستم کل بهار پست نزارم ولی دیدم نمیشه. پس تصمیم گرفتم کل فروردین نزارم که دیدم، پست گذاشتم. یه چند تا ایده پست به ذهنم رسیده مثلا در مورد خوابگاه و اینا.

اولش نمیخواستم بنویسم چون احساس کردم بد یا طولانی مینویسم یا جاش نباشه. اما بعدش تصمیم گرفتم، بنویسم و منتشر ش کنم  حتی اگه یه نفر هم کامل خوند ش،امیدوارم برای ش مفید باشه.

چرا مانگا رو به انیمه اش ترجیح میدی؟؟

وقتی صحبت از انیمه که مانگا داره میشه. من این جمله رو میگم: اره خیلی باحاله، من مانگا ش رو خوندم.

و بعد این جمله میاد که میگه: چرا مانگا، وقتی انیمه هست، برو انیمه اش رو نگاه کن و صفحه های سیاه و سفید/ بیروح/ بدون موزیک رو نگاه نکن.

و من، فقط ساکت میمونم.

 حالا بیام سراغ سوالی که همه میپرسند نه بیشتر. افراد همه میپرسند که چرا مانگا رو به انیمه ترجیح میدی؟؟

راستش اگه بهفمم یه فیلم یا کتاب از روی رمان، فیلم برداری شده باشه هم میرم اون کتاب رو میخونم. پس فقط  انمیشین خوش ساخت ژاپنی برای این مورد، محسوب نمیشه. علت اینکه، به نظرم کتاب بهتر از فیلم و سریال خودی نشون میده مثلا اشنایی با شخصیت ها، ماجراهایی که دارند، زمانی که تعریف میشه و زمانی که بهت میده بهتر شرایط رو درک کنی. کمیک حالا مال کدوم کشوری باشه، باز هم همون شکلی فقط با این تفاوت که صحنه فیلم و قیافه بازیگر های داستان رو برای ت اماده کرده مثل فیلم و قوه تخیل ت تو این نوع کتاب ها به حرکت شخصیت ها و صداشون مربوط میشه.

 مثل کتاب، همون حس کتاب خونی رو برای من داره. بعضی وقت ها هم رفتم سر فیلم و سریال شون مثلا همین حمله به تایتان یا درسترش تایتان مهاجم. من قبول دارم انیمه خوبی حتی بهتر از مانگا، مخصوصا صحنه های عشقی یا جنگی داره که تو انیمه بهتر از مانگا ساخته شده ولی من باز هم ترجیح ام مانگا چون دیگه باهاش شروع کردم و وقتی انیمه رو نگاه کردم این شکلی بودم که اااام این اتفاق این جور نبود یا این اصلا نبودش. تو فیلم پیترپن 2003 هم همین اتفاق افتاد که علتش میتونه کمبود وقت فیلم که کارگردان و نویسنده مجبور اند یه جورایی صحنه ها و اتفاقات تو کتاب رمان یا کمیک رو تو 90 دقیقه یا 20 قسمت جا بدند.

ولی انیمه هایی بودند مثل ناکجا اباد موعود که از نصف فصل دوم خراب شد و میتونست انیمه ای به معروفی تایتان مهاجم باشه ولی سازنده ها بین خودشون خوششون میاد اثر انیمه ای رو از بین ببرند و مانگا رو نشون بدند. توکیو غول و خدمتکار سیاه هم همین مشکل رو داشته که از مانگا جدا میشه و انیمه خوبی نمیشه. بیشتر گنگ میشه. این ها مانگا شون باحالتر از انیمه شون نه به خاطر جدا شدند از منبع شون بلکه به خاطر پایان بندی نیمه عجیب انیمه شون.

یعنی اگه فهمیدید اینها(کتاب و انیمشین) از هم جدا شدند، از من به شما نصیحت یکی شون رو انتخاب کنید وگرنه با هیچ کدوم حال نمیکنید چون این یه جور خوبه، اون یکی یه جور دیگه.

یعنی به خاطر همه اینهاست که من کتاب یا کمیک رو ترجیح میدم و معمولا انیمه هایی بیشتر انتخاب میکنم که منبع شون یا گیم باشه و یا فیلم نامه مستقلی داشته باشه یا به نظرم انمیشن یا فیلم ش بیشتر توجه ام رو جلب کنه.

این قضیه مثل این هم هست، من موهای کوتاه دوست دارم و هرکسی حتی مادرم هم بهم میرسه میگه موهات رو بلند کن. مشکل اینکه من مو ی بلند رو به خاطر نوع موهام نمیتونم نگه دارم و کوتاه رو ترجیح میدم.

من نمیگم انیمه شون بده یا انیمه بل یا فیلم ال، من میگم به علایق من هم احترام بزارید. بعدش برنگردید در مورد احترام به علایق صحبت کنید و اگه فالور این وب هستید میدونید که من خیلی انیمه نگاه کردم که بخوام اسمم رو بزارم اوتاکو. هرچند این پست رو نوشته باشم، باز هم این سوال برای من تکرار خواهد شد و این درخواست باز بهم داده خواهد شد. پس لطفا ناراحت نشید. میدونم ممکنه ناراحت تون کرده باشم ولی شما هم من رو ناراحت کردید.

و البته اگه بگند یا بگید هم یجورایی حقمه چون اون زمانه که با مانگا تازه اشنا شده بودم خواهرم هم با انیمه اشنا شده بود و هر وقت که میگفت اه فلان انیمه چرا ادامه نمیدند و من هم میگفتم برو مانگاش رو بخون. ولی وقتی برای اولین مانگا خودند ش رو با صدای بلند شدیم فهمیدم که نباید ملت رو مجبور به خوندن مانگا یا کلا کاری که دوست ندارند ولی تو دوستداری بکنی. پیشنهاد کاری رو دادن خوبه ولی اینکه این کار رو بخواد انجام بده یا نه به خودمون بستگی داره پس بعد پیشنهاد دادن موردی اگه دیدم دودی ازش بلند نشد، بهتر ولش کنیم تا وقتی خودش بخواد.