چه خبر از شما؟؟

سلااااام. چطورید؟؟ با ماه رمضون و درس ها چه میکنید؟؟ نماز و روزه تون قبول حق باشه. انشالله به چیزی که میخواید و لایق شید برسید. فکر کنم احساساتی شروع کردم. میخواستم کل بهار پست نزارم ولی دیدم نمیشه. پس تصمیم گرفتم کل فروردین نزارم که دیدم، پست گذاشتم. یه چند تا ایده پست به ذهنم رسیده مثلا در مورد خوابگاه و اینا.

اولش نمیخواستم بنویسم چون احساس کردم بد یا طولانی مینویسم یا جاش نباشه. اما بعدش تصمیم گرفتم، بنویسم و منتشر ش کنم  حتی اگه یه نفر هم کامل خوند ش،امیدوارم برای ش مفید باشه. این مدت در کنار کار هام، داشتم وب رو تمیز میکردم (بهار ۱۴۰۰ و اسفند ۱۳۹۹ )که متوجه اینها شدم: سر پست هام همیشه سلام میکردم. اون زمان انگار به نشانه گذاری اعتقادی نداشتم. الان هم که میخونم دارم راست چین میکنم و هم رفع اشکال و نشانه گذاری. یه چند تا پست رو پیش نویس کردم چون مثل پست های قند موقت طور بودش. سر پست های کتاب، قرار بود از نویسنده هم مطلب بنویسم که فکر کنم تماما این مورد رو یادم رفته. شاید هم نه. این پست رو یادتونه. من برای ناکجا آباد موعود هم نوشتم. اینجا. برای نوروگامی هم نوشتم ولی پاکش کردم. چون میخواستم در مورد چیزهای دیگه هم حرف بزنم ولی این ایده هم حذف شد چون خیلی کپی کاری میشد. از پستی که برای حمله به تایتان یا درسترش تایتان مهاجم نوشتم، خیلی میسوزم. اون هم به خاطر حرف مانگاکا ست. انگار مسخره مون کرده تا همین چند ماه پیش هم یه مصاحبه تو خارج از ژاپن داشته که گفته بود، قراره انیمه پایان اختصاصی داشته باشه. تماما مسخره مون کرده. یا درست تموم کن یا بگو وقت زیادی میخواستم که درست تموم کنم. من میدونم نویسندگی کار سختی و هاجیمه چه قدر تو استرس تموم کردن، بوده ولی به قول یه نفر پایان بندی یه اثر به اندازه شروع و ادامه اش هم مهمه. الان فقط منتظرم. امیدوارم اینبار فندوم و خودش رو نا امید نکنه.

از پست های اون زمان شما رو به این پست دعوت میکنم.

در مورد اون یکی وبلاگ( یعنی عشق وینکس) بگم که بعد نوشتم بیشتر پستها و مشخص کردن تاریخ شون. دو هفته فروردین و کل اردیبهشت پر شد و دیگه حوصله نوشتن پست حتی یدونه هم‌نداشتم. پس خرداد رو تعطیل اعلام کردم و متوجه شدم بعضی از پستها قراره برای تابستون باقی بمونه:""""

روی درس هام، اسم های بامزه(مثلا بامزه) گذاشتم. مثلا به بهینه سازی خطی و غیر خطی گفتم پیدا کردن سنگ ها و کانی های با ارزش در عمیق ترین غار و مرتفع ترین کوه ها. چرا؟؟ چون بیشتر درس در مورد پیدا کردن مینیم و ماکسیمم در توابع با شرایط برای بهینه کردن شونه. میگند درس هاتون رو تبدیل به چیزی که دوست دارید بکنید.

من، آدم برنامه ریزی نیستم ولی کار هام رو اینجوری انجام میدم: کار های مهم و ددلاین دار (وقت پایانی) و کارهایی که دوست دارم رو، دو تا لیست جدا میکنم و بعدش مهم ها رو تو هفته پخش میکنم. این ها رو از میا پلیز تو یوتوب یاد گرفتم. ممکنه بعضی وقت ها، بعضی کارها به موقع انجام نشه که معمولا کارهای راحتی اند و یا درس اند. اینجا مجبورم بندازم شون روز بعدی. بعضی روزها هم میشه که کلا حوصله هیچ کاری ندارم و متوجه شدم کلا عادیه و از اهمال کار نیست. پس چی؟ خستگی هستش. اون روز میتونید کارهای سبک رو انجام بدید یا فقط یکی دو تاش رو. چون همین جوری هم حوصله ندارید، کاری انجام بدید. کلا نوشتن کارهام خیلی کمک میکنه. 

مثلا من پست کورا رو نمیتونم درست کنم چون باید برم یوتوب ولی هربار که میرفتم یا بهتر بگم، فیل وصل میشد. دنبال چیز های دیگه بودم و وقتی به کورا میرسیدم، یا حوصله نداشتم یا زمانی که گذاشته بودم تموم شده یا فیل رفته بود.

این عکس هم مال آلبوم جدید مامامو به اسم مامامو پلاس هستش. سه تا اهنگ داره که توسط سولار و مونبیول خونده شده. به اسم های GGBB، LLL و Chico malo.

ممنون از نگاه تون:*