های

یه زمانی زیادی فن فیک می خوندم. بعضی ها به زیبایی یک رمان یک نویسنده مشهور بودند. و بعضی به زیبایی نویسنده نو پا . بعضی ها هم متاسفانه خوب نبودند:"

فن فیک هایی که خوندم بیشتر ش از شخصیت های سگهای ولگرد بانگو بودش. و چون فن فیک بود و به داستان اصلی معمولا ربطی نداشت، میخوندم شون. فقط بعضی وقت ها سر اسم ها عصبانی میشدم. (اواسامو اسمه :" )

ولی مهم ترین دلیل ام برای ترک فن فیک به مدت طولانی مخصوصا برگرفته از انیمه، اینکه : تو وسط داستان، تو وسط مکالمه، جایی که باید بگه "بله"، میگه "های". منم  که تا اون موقع اصلا انمیشین ژاپنی به زبان ژاپنی ندیده بودم و تا اون موقع دوبله میدیدم. حتی انمیشین های غربی رو. با خودم گفتم که چرا وسط مکالمه، جایی که باید بگی "بله" ، داری میگه "سلام". "های"، "Hi"دیگه "سلام".

اره جونم براتون بگه که بعد تماشا اولین انیمه به زبان اصلی، متوجه شدم که شخصیت بیچاره داشت درست حرف میزد. من بیسواد تشریف داشتم.

یه علت دیگه هم دارم. اونم اینکه فن فیک به اون باحالی رو نصف ول میکردند یا  بعد سه، چهار تا پارت و یا اوایل فصل دوم ش.

اره دیگه این گونه. و از تون خواهش دارم. لطفا داستانی که شروع کردید رو تموم کنید و یا اگه احساس میکنید نمیتونید. بگید نمی تونم یا فعلان نمی تونم. به خدا خواننده ها گناه دارند. دنیا به اندازه کافه خشن هستش.